عزیزالدین زنجانی

زنجانی، عزیزالدین

قرن: ۱۳ (۱۳۳۰-۱۲۵۵ ق)

عالم دینى، فقیه، محدث، رجالى، ادیب و شاعر. در زنجان به دنیا آمد. پس از تحصیل مقدمات در زادگاهش به قزوین رفت و در آنجا به تحصیل ادامه داد. در ۱۲۷۸ ق به عراق رفت و در نجف اشرف نزد شیخ انصارى و علامه سید حسین ترک کوه‌کمرى و میرزاى شیرازى تحصیلات خود را تکمیل کرد. در ۱۲۸۸ ق به زنجان بازگشت و پس از وفات پدرش مرجع ریاست شرعى شد و منصب قضا و افتاء بدو رسید.

وى داراى تصانیف بسیارى است، از جمله: «لطائف الکلام فى الاوانى الذهب و الفضه من الاحکام»؛ «مفتاح الظفر»، در نماز سفر؛ «التحیه المبارکه»، در احکام سلام؛ شرح «دعاء کمیل»؛ «جواب السوال عن آیات بدء الخلق و آیه رد الشمس لسلیمان»؛ «الصبح الصادق» به فارسى، در مسائل اجتماعى و وظائف سلطان؛ «معارج الرضوان فى مصائب الامام العطشان»؛ تعلیقات بر «الرسائل»؛ حواشى بر «الریاض»؛ «رساله فى حرمه الخمر».

وى قصایدى به عربى و فارسى نیز داشته است.

منابع

• انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۳، ص۱۶۷.